منابع حقوق بشری در ایران از مرگ شاهرخ زمانی، فعال کارگری زندانی در زندان رجایی‌شهر کرج خبر می‌دهند.
آن‌گونه که وب‌سایت "هرانا" به نقل از یک "منبع مطلع" نوشته، پس از آن‌که آقای زمانی در هواخوری ظهر شرکت نکرد، هم‌بندی‌های او با حضور بر سر تخت وی با پیکر بی‌جانش روبه‌رو شدند.
به نوشته‌ی این وب‌سایت، تشخیص اولیه بهداری زندان رجایی‌شهر از دلیل مرگ این فعال ۴۹ ساله، سکته‌ی مغزی بوده است.
شاهرخ زمانی، عضو هیات مدیره "کمیته پیگیری برای ایجاد تشکل‌های مستقل کارگری" و "هیات بازگشایی سندیکای کارگران ساختمان و نقاشان" بود. او نخستین بار در خرداد ماه ۱۳۹۰ در تبریز بازداشت و پس از بیش از چهار ماه حبس با قرار وثیقه‌ی ۲۰۰ میلیون تومانی آزاد شد.
وی پس از آزادی موقت با حکم قاضی شعبه یک دادگاه انقلاب تبریز به دو اتهام "تبلیغ علیه نظام" و "تشکیل گروه به قصد بر هم زدن امنیت ملی"، مجموعا به ۱۱ سال زندان محکوم شد که این حکم عینا در دادگاه تجدیدنظر استان آذربایجان شرقی تأیید گردید.
شاهرخ زمانی روز ۲۴ دی ماه ۱۳۹۰ یک بار دیگر در محل کارش دستگیر و برای اجرای حکم سنگین حبس خود به زندان مرکزی تبریز منتقل شد.
او در چند ماه اول بازداشتش چند بار در بندهای مختلف زندان تبریز جابه‌جا شد تا این‌که در خردادماه ۱۳۹۱ با دست‌بند و پابند به زندان یزد منتقل گردید و پس از سپری کردن دو ماه حبس در این زندان، بار دیگر به زندان تبریز باز گردانده شد.
شاهرخ زمانی روز ۲۲ مهرماه ۱۳۹۱ به زندان رجایی‌شهر کرج منتقل شد و نزدیک به سه سال گذشته را در این زندان سپری کرد؛ وی در این مدت برای بیش از یک ماه به زندان قزل‌حصار کرج منتقل شد و هم‌چنین دادگاه تبریز نیز او را به اتهام توهین به رهبر جمهوری اسلامی به شش ماه حبس دیگر محکوم کرد.
این فعال کارگری در فروردین ۱۳۹۳ در حالی که در اعتصاب غذا به سر می‌برد در نامه‌ای به احمد شهید، گزارش‌گر ویژه‌ی حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران، و ناوی پیلای، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل در آن زمان، به آن‌ها اعلام کرده بود با وجود این‌که «طی ۴۲ روز اعتصاب غذا، ۲۳ کیلو لاغرشده، اما بدون درمان، به امان خدا رها شده است».
آقای زمانی در آن نامه تاکید کرده بود که مسوولیت هر گونه عواقب جسمی اعتصاب غذایش را متوجه مقامات مسوول جمهوری اسلامی می‌داند. (اینجا: http://bit.ly/1LrQuu7)
وی روز ۲۵ اسفند ۱۳۹۳ نیز در بحبوحه‌ی مذاکرات هسته‌ای میان جمهوری اسلامی و گروه ۵+۱، بیانیه‌ای را به همراه ۲۰ زندانی سیاسی دیگر امضا کرد که در آن مذاکرات هسته‌ای، مذاکره‌ای میان رییس جمهور امریکا و ماموران رهبر جمهوری اسلامی توصیف شده و آمده بود که این مذاکرات در غیاب نمایندگان واقعی مردم ایران و بدون مطرح شدن وضعیت حقوق بشر در این کشور، “فاقد اعتبار قانونی” است. (اینجا: http://bit.ly/1VW82G2)
-------------------------------------
در عکس، شاهرخ زمانی در کنار رسول بداقی، معلم زندانی در جشن نوروز ۱۳۹۴ زندانیان زندان رجایی‌شهر دیده می‌شود.
آن‌گونه که وب‌سایت "هرانا" به نقل از یک "منبع مطلع" نوشته، پس از آن‌که آقای زمانی در هواخوری ظهر شرکت نکرد، هم‌بندی‌های او با حضور بر سر تخت وی با پیکر بی‌جانش روبه‌رو شدند.
به نوشته‌ی این وب‌سایت، تشخیص اولیه بهداری زندان رجایی‌شهر از دلیل مرگ این فعال ۴۹ ساله، سکته‌ی مغزی بوده است.
شاهرخ زمانی، عضو هیات مدیره "کمیته پیگیری برای ایجاد تشکل‌های مستقل کارگری" و "هیات بازگشایی سندیکای کارگران ساختمان و نقاشان" بود. او نخستین بار در خرداد ماه ۱۳۹۰ در تبریز بازداشت و پس از بیش از چهار ماه حبس با قرار وثیقه‌ی ۲۰۰ میلیون تومانی آزاد شد.
وی پس از آزادی موقت با حکم قاضی شعبه یک دادگاه انقلاب تبریز به دو اتهام "تبلیغ علیه نظام" و "تشکیل گروه به قصد بر هم زدن امنیت ملی"، مجموعا به ۱۱ سال زندان محکوم شد که این حکم عینا در دادگاه تجدیدنظر استان آذربایجان شرقی تأیید گردید.
شاهرخ زمانی روز ۲۴ دی ماه ۱۳۹۰ یک بار دیگر در محل کارش دستگیر و برای اجرای حکم سنگین حبس خود به زندان مرکزی تبریز منتقل شد.
او در چند ماه اول بازداشتش چند بار در بندهای مختلف زندان تبریز جابه‌جا شد تا این‌که در خردادماه ۱۳۹۱ با دست‌بند و پابند به زندان یزد منتقل گردید و پس از سپری کردن دو ماه حبس در این زندان، بار دیگر به زندان تبریز باز گردانده شد.
شاهرخ زمانی روز ۲۲ مهرماه ۱۳۹۱ به زندان رجایی‌شهر کرج منتقل شد و نزدیک به سه سال گذشته را در این زندان سپری کرد؛ وی در این مدت برای بیش از یک ماه به زندان قزل‌حصار کرج منتقل شد و هم‌چنین دادگاه تبریز نیز او را به اتهام توهین به رهبر جمهوری اسلامی به شش ماه حبس دیگر محکوم کرد.
این فعال کارگری در فروردین ۱۳۹۳ در حالی که در اعتصاب غذا به سر می‌برد در نامه‌ای به احمد شهید، گزارش‌گر ویژه‌ی حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران، و ناوی پیلای، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل در آن زمان، به آن‌ها اعلام کرده بود با وجود این‌که «طی ۴۲ روز اعتصاب غذا، ۲۳ کیلو لاغرشده، اما بدون درمان، به امان خدا رها شده است».
آقای زمانی در آن نامه تاکید کرده بود که مسوولیت هر گونه عواقب جسمی اعتصاب غذایش را متوجه مقامات مسوول جمهوری اسلامی می‌داند. (اینجا: http://bit.ly/1LrQuu7)
وی روز ۲۵ اسفند ۱۳۹۳ نیز در بحبوحه‌ی مذاکرات هسته‌ای میان جمهوری اسلامی و گروه ۵+۱، بیانیه‌ای را به همراه ۲۰ زندانی سیاسی دیگر امضا کرد که در آن مذاکرات هسته‌ای، مذاکره‌ای میان رییس جمهور امریکا و ماموران رهبر جمهوری اسلامی توصیف شده و آمده بود که این مذاکرات در غیاب نمایندگان واقعی مردم ایران و بدون مطرح شدن وضعیت حقوق بشر در این کشور، “فاقد اعتبار قانونی” است. (اینجا: http://bit.ly/1VW82G2)
-------------------------------------
در عکس، شاهرخ زمانی در کنار رسول بداقی، معلم زندانی در جشن نوروز ۱۳۹۴ زندانیان زندان رجایی‌شهر دیده می‌شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر