کامنت بسیارزیبای یکی از آقایان خواننده‌ی صفحۀ «آزادی‌های یواشکی»؛ یکی از بهترین مطالعات موردی (Case study) درباره‌ی نظام مردسالاری و پدرشاهی در فرهنگ جامعۀ ایران و فجایعی که ببار آورده است:

ﺍﯾﻦ ﯾﮏ ﻧﺎﻣﻪ ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ ﻧﯿﺴﺖ، ﯾﮏ ﺷﺮﻡ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﺳﺖ. ﻟﻌﻨﺖ ﺑﻪ ﺗﺮﺑﯿﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺁﻣﻮﺧﺖ ﮐﻪ ﻣﺮﺩ ﺑﺮﺗﺮﺳﺖ، ﭼﺮﺍ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﭽﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﻣﯿﺨﻮﺍﻧﺪﻡ "ﭘﺴﺮﺍ ﺷﯿﺮﻥ مث ﺷﻤﺸﯿﺮﻥ، ﺩﺧﺘﺮﺍ ﻣﻮﺷﻦ ﻣث ﺧﺮﮔﻮﺷﻦ" ﻫﯿﭽﮑﺲ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﻔﺖ ﻧﻪ ﺍﯾﻨﻄﻮﺭ ﻧﯿﺴﺖ! ﭼﺮﺍ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﻫﺮﻡ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ "ﻟﺒﺎﺳﺖ ﺭﻭ ﻋﻮﺽ ﮐﻦ" ﯾﺎ "ﺁﺭﺍﯾﺸﺖ ﺭﻭ ﮐﻢ ﮐﻦ"!! ﻣﺎﺩﺭﻡ ﻧﮕﻔﺖ ﺗﻮ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﺮﺕ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﻧﮑﻦ، ﺑﻪ ﺗﻮ ﺭﺑﻄﯽ ﻧﺪﺍﺭﻩ!!! ﭼﺮﺍ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﻫﺮﻡ ﮔﯿﺮ ﺩﺍﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﯽ ﺩﺍﺭﯼ ﺣﺮﻑ ﻣﯽﺯﻧﯽ؟ ﭘﺪﺭﻡ ﻧﮕﻔﺖ ﭘﺎﺷﻮ ﺑﺮﻭ ﮔﻤﺸﻮ ﻭ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩﺕ ﺑﺮﺱ ﻭ ﺩﺭ ﻋﻮﺽ ﺣﻤﺎﯾﺘﻢ ﮐﺮﺩ!؟ 
ﭼﺮﺍ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﻫﺮﻡ ﮔﻔﺖ ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﻭﻗﺖ ﺷﺐ ﮐﺠﺎ ﺑﻮﺩﯼ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺳﺎﻋﺖ ۸ ﺷﺐ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﯽ ﻭﻗﺘﯽ ﻣﻦ ﺳﺎﻋﺖ ۲ ﺻﺒﺢ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽﺁﻣﺪم، ﻫﯿﭽﯽ ﻧﻤﯽﮔﻔﺖ؟ ﭼﺮﺍ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﺎ ﺧﻮﺍﻫﺮﻡ ﺑﺤﺜﻢ ﻣﯿﺸﺪ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﻫﺮﻡ ﻣﯿﮕﻔﺖ ﺑﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭﺕ ﺑﯽ ﺣﺮﻣﺘﯽ ﻧﮑﻦ ﻭﻟﯽ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﻔﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﻫﺮﺕ ﺑﯽ ﺍﺣﺘﺮﺍﻣﯽ ﻧﮑﻦ!؟ 
ﭼﺮﺍ ﻭﻗﺘﯽ ﯾﮏ ﺯﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺷﻮﻫﺮﺵ ﮐﺘﮏ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﯾﺎ ﺩﯾﮕﺮ ﺯﻧﺎﻥ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﭘﻨﺎﻩ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩ، ﻣﺎﺩﺭﻡ، ﺧﺎﻟﻪﺍﻡ ﯾﺎ ﻋﻤﻪﺍﻡ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ: ﺣﺎﻻ ﺷﻮﻫﺮﺕ ﯾﮏ ﺳﯿﻠﯽ ﻫﻢ ﺯﺩ، ﻣﺮﺩ ﺍﺳﺖ ﺩﯾﮕﺮ !! ﻭ ﻣﻦ ﺁﻣﻮﺧﺘﻢ ﮐﻪ ﻣﯿﺘﻮﺍﻧﻢ ﺑﺰﻧﻢ ﭼﻮﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﯾﮕﺮ!! ﭼﺮﺍ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺧﻮﺍﻫﺮﻡ ﺑﺎﯾﺪ ﺣﺘﯽ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻮﺍﻇﺐ ﻟﺒﺎﺱ ﭘﻮﺷﯿﺪﻧﺶ ﻣﯽﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺗﺤﺮﯾﮏ ﺷﻮﻡ !! ﻟﺒﺎﺱ ﺗﻨﮓ ﻧﭙﻮﺷﺪ ﺗﺎ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺁﻣﺎﺩﮔﯽ ﺭﺍﻧﻬﺎﯾﺶ ﻣﺮﺍ ﺗﺤﺮﯾﮏ ﻧﮑﻨﺪ!! 
ﻭ ﭼﺮﺍ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﮐﯿﻒ ﺧﻮﺍﻫﺮﻡ ﺭﺍ ﻣﯽﮔﺸﺖ ﺁﻧﻬﻢ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﻣﻦ، ﺑﻪ ﺭﺍﺳﺘﯽ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﭼﻪ ﺑﻮﺩ؟ ﺣﺮﻓﻬﺎﯼ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ، ﺣﺮﻓﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺧﻮﺩﺵ (ﻣﺎﺩﺭﻡ) ﻫﻢ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﺰﻧﺪ ﻭ ﻧﻤﯽﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺧﺘﺮﺵ ﻧﯿﺰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺣﺮﻓﻬﺎ ﺑﺰﻧﺪ!؟ ﭼﺮﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯽﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺩﻧﺒﺎﻟﺶ ﺑﺮﻭﻡ ﻭ ﻣﻦ ﺁﻣﻮﺧﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻮﺍﻇﺒﺶ ﺑﺎﺷﻢ، ﺑﺎﯾﺪ ﺷﮑﺎﮎ ﺑﺎﺷﻢ!! 
ﭼﺮﺍ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻋﺎﻣﻞ ﺍﺟﺮﺍﯼ ﺩﯾﮑﺘﺎﺗﻮﺭﯾﻬﺎﯼ ﭘﺪﺭﻡ ﻭ ﭼﺮﺍ ﺁﻧﮕﻮﻧﻪ ﻣﺴﺦ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ؟ ! ﻣﮕﺮ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺭﻭﺯﯼ ﺧﻮﺩﺵ ﻫﻢ ﺩﺧﺘﺮ ﺑﻮﺩ، ﺷﺎﯾﺪ ﺣﺴﻮﺩﯼ ﻣﯽﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺩﺧﺘﺮﺵ ﺁﺯﺍﺩﯼ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺧﻮﺩﺵ (ﻣﺎﺩﺭﻡ) ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩ!! ﻭ ﻣﻦ ﻫﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﺑﺮ ﺧﻮﺭﺩ ﺑﺎ ﯾﮏ ﺯﻥ ﺁﻣﻮﺧﺘﻢ ﺍﺯ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺁﻣﻮﺧﺘﻢ، ﯾﺎﺩ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﻢ ﺯﻭﺭ ﺑﮕﻮﯾﻢ، ﮐﺘﮏ ﺑﺰﻧﻢ، ﻣﯽﺗﻮﻧﻢ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎﺵ ﯾﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻧﺒﺎﺵ، ﻣﯿﺘﻮﺍﻧﻢ ﺑﺮﺍﯾﺶ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﮕﯿﺮﻡ ﺣﺘﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ ﺣﻖ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﯽﺍﺵ ﯾﻌﻨﯽ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﻔس ﮐﺸﯿﺪﻥ. 
ﺷﻨﯿﺪﻡ ﮐﻪ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺩﺭ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﺧﻮﺍﻫﺮﻡ ﺑﻪ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﭼﺮﺍ "ﺍﻭ" ﯾﻌﻨﯽ (ﻣﻦ - ﻣﺮﺩ) ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﻫﺮ ﮐﺎﺭﯼ ﺩﻟﺶ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﺪ، ﮔﻔﺖ : "ﺍﻭﻥ ﻣﺮﺩﻩ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﺭﯼ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﮑﻨﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﺮﺍﺵ ﺣﺮﻑ ﺩﺭ ﻧﻤﯿﺎﺭﻩ ﻭﻟﯽ ﺍﯾﻦ ﺗﻮﺋﯽ ﮐﻪ ﺣﺮﻑ ﭘﺸﺖ ﺳﺮﺕ ﺯﺩﻩ ﻣﯽﺷﻪ" ﻭ ﻣﻦ ﯾﺎﺩ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﻣﯿﺘﻮﺍﻧﻢ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﻢ. ﻣﻦ ﯾﺎﺩ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﮐﻼ ﯾﮏ ﺯﻥ ﭼﯿﺰﯼ ﺷﺒﯿﻪ ﺷﯿﻄﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﺘﯽ ﻧﻘﺸﯽ ﺩﯾﺪﻡ ﺍﺯ ﺻﻮﺭﺕ ﺯﻧﯽ، ﻧﺼﻒ ﺯﻥ ﻭ ﻧﺼﻒ ﮔﺮﺑﻪ!! ﻭ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺯﻥ ﮔﺮﺑﻪ ﺻﻔﺖ ﺍﺳﺖ. 
ﻭ ﻣﻦ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﻡ (ﻗﺮﺍﻥ) ﮐﻪ ۲ ﺯﻥ ﻣﯿﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻗﺎﺿﯽ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺮﺩ "ﯾﮑﯽ" ﮐﺎﻓﯽ ﺍﺳﺖ!! ﻭ ﻣﻦ ﺁﻣﻮﺧﺘﻢ ﮐﻪ ﺯﻥ ﻋﻘﻠﺶ ﻧﺼﻒ ﻣﺮﺩ ﺍﺳﺖ!! ﺣﺘﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﮐﻪ ﺩﯾﻪ ‌ ﺍﺵ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺑﯿﻀﻪ ﭼﭗ "ﻣﻦِ ﻣﺮﺩ" ﺍﺳﺖ!! ﻣﻦ ﯾﺎﺩ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﺩﺧﺘﺮ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎﮐﺮﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﻟﯽ ﻣﻦ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﻢ ﻫﺮ ﮐﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﺩﻟﻢ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﮑﻨﻢ ﻭ ﮐﺮﺩﻡ!! 
ﻣﻦ ﯾﺎﺩ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﻣﯿﺘﻮﺍﻧﻢ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺣﺘﯽ ﻣﯿﺘﻮﺍﻧﻢ ﺍﺯ ﻟﺤﻈﻪ "ﺗﺠﺎﻭﺯﻡ" ﻓﯿﻠﻢ ﻫﻢ ﺑﮕﯿﺮﻡ ﻭ ﮔﺮﻓﺘﻢ ولی "ﺍﻭ" ﺍﺯ ﺗﺮﺱ ﺁﺑﺮﻭﯼ ﭘﺪﺭ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺣﺘﯽ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺷﮑﺎﯾﺖ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺷﻨﯿﺪﻡ ﮐﻪ ﻗﺎﺿﯽ ﺑﻪ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﻣﯿﮕﻔﺖ: ﭼﺮﺍ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪﺍﯼ ﻟﺒﺎﺱ ﻣﯽ ﭘﻮﺷﯿﺪﯼ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺭﺍ ﺗﺤﺮﯾﮏ ﮐﺮﺩﯼ؟ ﻭ ﺁﻣﻮﺧﺘﻢ ﮐﻪ ﭘﺲ ﺍﯾﻦ ﺗﻘﺼﯿﺮ ﺧﻮﺩ ﺯﻥ ﺍﺳﺖ که ﺑﻪ ﻭﯼ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﻣﯽﺷﻮﺩ !!. 
ﺩﺭ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺩﺭ ﮐﻼﺱ ﺑﯿﻨﺶ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ "ﺑﯿﻨﺶ" ﺭﺳﯿﺪﻡ ﮐﻪ ﻣﻮﯼ ﺯﻥ ﺍﺷﻌﻪﺍﯼ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺤﺮﯾﮏ ﻣﻦ!! ﺩﺭ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺁﻣﻮﺧﺘﻢ ﮐﻪ ﺁﻏﺎﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺍﺯ ﺯﻥ ﺍﺳﺖ، ﺩﺭ ﻣﺬﻫﺐ ﺁﻣﻮﺧﺘﻢ ﮐﻪ "ﺣﻮّﺍ، ﺁﺩﻡ ﺭﺍ ﮔﻮﻝ ﺯﺩ ﺩﺭ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻣﯿﻮﻩ ﻣﻤﻨﻮﻋﻪ" ﻭ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺑﻬﺸﺖ ﺭﺍﻧﺪﻩ ﺷﺪﻡ ﺑﺨﺎﻃﺮ "ﺍﻭ".
ﻭ ﺗﻮ ﺍﯼ "ﺯﻧﯽ" ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﯾﻨﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﯿﺨﻮﺍﻧﯽ، ﺑﺮ ﻣﻦ ﺯﯾﺎﺩ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﻣﮕﯿﺮ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺧﻮﺩ ﻧﯿﺰ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽﺍﻡ، ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﺟﻬﻞ ﻭ ﻧﺎﺩﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﮔﺮﯾﺒﺎﻥ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﺧﻮﺍﻫﺮﻡ ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ ﮐﻪ ﻧﺪﯾﺪﻣﺖ، ﺩﺧﺘﺮﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﺭﺍﻩ ﻣﯽﺭﻓﺘﯽ ﻭ ﺯﺷﺖﺗﺮﯾﻦ ﺣﺮﻓﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﻣﺘﻠﮏ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺷﻨﯿﺪﯼ ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ، ﺯﻧﯽ ﮐﻪ ﻗﻀﺎﻭﺗﺖ ﮐﺮﺩﻡ ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ. ﻧﮕﺎﻩ ﻫﯿﺰ ﻭ ﺩﺭﯾﺪﻩ ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ. 
ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ ﮐﻪ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﺪﺍﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﺎﺩ ﺍﺯ ﻻﯼ ﻣﻮﻫﺎﯾﺖ ﻋﺒﻮﺭ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﻣﻦ ﺑﺮ ﺑﺎﺩ ﺭﻭﺩ. ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ﮔﺮﻡ ﻭ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﺑﺎ ﺁﺳﺘﯿﻦ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﻭ ﺗﯽ ﺷﺮﺕ، ﺑﺪﻭﻥ ﻫﯿﭻ ﺷﺮﻣﯽ ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭﺕ ﺭﺩ ﺷﺪﻡ، ﺁﺭﯼ ﺗﻨﻬﺎ ﺭﺩ ﺷﺪﻡ ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﯿﻨﺪﯾﺸﯿﺪﯾﻢ ﺑﻪ ﺍﯾﻨﮑﻪ "ﺗﻮ" ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺗﺤﻤﻞ ﻣﯿﮑﻨﯽ ﺍﯾﻦ ﮔﺮﻣﺎ ﺭﺍ. ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ. 
ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻈﺎﻟﻤﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﻣﻦِ "ﻣﺮﺩ" ﺑﺮ ﺗﻮ "ﺍﯼ ﺯﻥ" ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ، ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ. ﻣﻦ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﻩ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺳﺮﺯﻣﯿﻨﻢ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﺍﻣﺎ ﻣﯽﺩﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎﺭﻧﺪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﺎ ﺩﺳﺖ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﺷﻤﺎ، ﮐﻨﺎﺭ ﺷﻤﺎ، "ﺷﺮﯾﮏ ﺁﺯﺍﺩﯾﻬﺎﯼ ﯾﻮﺍﺷﮑﯽ ﺷﻤﺎ" ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺁﻥ ﺑﻪ "ﺁﺯﺍﺩﯼ ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ ﺷﻤﺎ" ﺑﻪ ﺍﻣﯿﺪ ﺁﺯﺍﺩﯼ ﻭ ﺭﯾﺸﻪﮐﻦ ﺷﺪﻥ ﺟﻬﻞ ﻭ ﻧﺎﺩﺍﻧﯽ ﻭ ﺳﻨﺘﻬﺎﯼ ﻏﻠﻂ...