رای نمی دهیم و در برابر دیکتاتوری مذهبی ﻣﯽ ﺍﯾﺴﺘﯿﻢ..
ﺑﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺭﻧﺠﻬﺎﯼِ ﺗﻤﺎﻡ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺩﻫﻪ ﯼ ﭼﻬﻞ ﻭ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻭ ﺷﺼﺘﯽ!
ﺁﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﺟﻮﺍﻧﯿﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﭘﺸﺖ ﺩﺭﻫﺎﯼ ﺑﺴﺘﻪ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺩﺭ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪﻧﺪ.
ﺗﻤﺎﻡ ﻗﺪ ﻣﯽ ﺍﯾﺴﺘﯿﻢ ﺑﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺗﺎﻭﺍﻥ ۱۳ﺳﺎﻝ ﺗﺤﺮﯾﻢ ﻭ ﻫﺸﺖ ﺳﺎﻝ ﺟﻨﮓ ﺭﺍ ﺩﺭ
ﺟﻮﺍﻧﯽ ﻭ ﻧﻮﺟﻮﺍﻧﯽ ﺑﺎ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺩﺭﺩ ﻭ ﺣﺴﺮﺕ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ...
ﻧﻮﺟﻮﺍﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺁﮊﯾﺮ ﻭﺿﻌﯿﺖ ﻗﺮﻣﺰ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﻣﯿﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻣﺎﺭﺵ ﻧﻈﺎﻣﯽِ ﻭ ﺳﺮﻭﺩﻫﺎﯼ
ﺣﻤﺎﺳﯽ ﺁﻫﻨﮕﺮﺍﻥ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ .....
ﺟﻮﺍﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺨﺎﻃﺮ،
ﺷﻠﻮﺍﺭ ﻟﯽ،
ﻭ ﭘﯿﺮﺍﻫﻦ ﺁﺳﺘﯿﻦ ﮐﻮﺗﺎﻩ،
ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺑﺎﺯ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ !
ﺟﻮﺍﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺷﺐ ﻭﯾﺪﺋﻮ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻥِ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺳﺘﺮﺱ ﺑﺮﺍﯾﺸﺎﻥ ﺭﻭﯾﺎ ﺑﻮﺩ .
ﻣﯽ ﺍﯾﺴﺘﯿﻢ ﺑﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺟﻮﺍﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ، ﮐﺎﺭ،
ﺧﺎﻧﻪ،
ﻣﺎﺷﯿﻦ،
ﻭ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺑﺮﺍﯾﺸﺎﻥ ﺭﻭﯾﺎﯾﯽ ﺷﺪ، ﺩﺳﺖ ﻧﯿﺎﻓﺘﻨﯽ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺗﻮﺍﻓﻖ !
ﻣﯽ ﺍﯾﺴﺘﯿﻢ ﺑﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺍﯾﻦ ﻧﺴﻞ ﮐﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ،
ﻣﮑﺘﺒﯽ ﺑﺎﺷﺪ،
ﺩﯾﻨﺪﺍﺭ،
ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ،
ﻧﻪ ﺷﺮﻗﯽ ﻧﻪ ﻏﺮﺑﯽ،
ﻭﻟﯽ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺍﯾﻨﻬﺎ ﮔﺮﯾﺰﺍﻥ ،
ﺩﺭ ﺟﺴﺘﺠﻮﯼ ﻓﺮﺍﺭ ﺑﻪ ﻫﺮ ﮐﺠﺎ ﮐﻪ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻧﺒﺎﺷﺪ !
ﻣﯽ ﺍﯾﺴﺘﯿﻢ ﺑﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺗﻤﺎﻡ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻫﺎﯼ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﻣﺎﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺑﯽ ﺗﺪﺑﯿﺮﯼ ﻣﺤﻤﻮﺩﻫﺎ ﺑﻪ ﻫﺪﺭ
ﺭﻓﺖ !
ﻣﯽﺍﯾﺴﺘﯿﻢ ﺑﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺩﻫﻪ ﯼ ﭼﻬﻞ ﻭ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻭ ﺷﺼﺘﯽ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺑﯽ ﮐﻔﺎﯾﺘﯽ
ﺣﻀﺮﺍﺕ، ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﺷﻐﻞ ﺛﺎﺑﺖ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻧﺴﺎﻟﯽ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺁﯾﻨﺪﻩ ﯼ ﻣﺒﻬﻢ ﺧﻮﺩ ﻭ
ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩﻫﺎﯾﺸﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ .
ﺗﻤﺎﻡ ﻗﺪ ﻣﯽ ﺍﯾﺴﺘﯿﻢ ﺑﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻧﺴﻞ ﺳﻮﺧﺘﻪ !
ﻧﺴﻠﯽ ﮐﻪ ﺳﻮﺧﺖ ﻭ ﺳﺎﺧﺖ،
ﻧﺴﻠﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﺶ ﺩﺭﻭﻍ ﺷﻨﯿﺪ،
ﻧﺴﻠﯽ ﮐﻪ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪ؛
ﮐﯽ ﻧﻮﺟﻮﺍﻥ،
ﺟﻮﺍﻥ،
ﻭ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪ،
ﻭ ﻣﻮﻫﺎﯼِ ﺳﺮﺵ ﺑﻪ ﺳﻔﯿﺪﯼ ﮔﺮﺍﯾﯿﺪ !!!
ﻧﺴﻠﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯾﺶ ﮔﻢ ﺷﺪ ....
ﻧﺴﻠﯽ ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﺭﻧﮓ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻧﮑﺮﺩ .
ﻧﺴﻠﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺪﺍﺭﺱ،
ﺭﯾﺶ،
ﭼﻔﯿﻪ،
ﭘﯿﺮﺍﻫﻦ ﺭﻭﯼ ﺷﻠﻮﺍﺭ،
ﺁﺭﺯﻭﯼ ﻣﺮﮒ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ،
ﻭ ﻟﻌﻦ ﻭﻧﻔﺮﯾﻦ،
ﺭﺍ ﻧﻤﻮﺩ ﺩﯾﻨﺪﺍﺭﯼ ﺩﺭ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺁﻣﻮﺧﺖ .
ﻧﺴﻠﯽ ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪ ﺟﻨﺲ ﻣﺨﺎﻟﻔﺶ ﺭﺍ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯿﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﻔﻬﻤﺪ، ﭼﻮﻥ ﮐﻤﯿﺘﻪ ﻭ ﮔﺸﺖ
ﺛﺎﺭﺍﻟﻠﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﻬﺪﯾﺪ ﺑﻪ ﺁﺑﺮﻭﺭﯾﺰﯼ ﮐﺮﺩ .
ﻧﺴﻠﯽ ﮐﻪ ﯾﺎﺩ ﮔﺮﻓﺖ، ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯿﮕﺬﺭﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﮐﺘﻤﺎﻥ ﮐﻨﺪ ﺣﺘﯽ ﮔﻮﺵ ﮐﺮﺩﻥ
ﺑﻪ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﻫﺎﯼ ﻗﺪﯾﻤﯽ،
ﺑﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡِ ﺗﻤﺎﻡ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺩﻫﻪ ﭼﻬﻞ ﻭ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻭ ﺷﺼﺖ ﻣﯽ ﺍﯾﺴﺘﯿﻢ ﻭ ﺁﺭﺯﻭ ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ
ﺗﺠﺮﺑﻪ ﯼ ﻧﻮﺟﻮﺍﻧﯽ ﻭ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﺧﻮﺩ، ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﻭ ﭘﺪﺭﺑﺰﺭﮒ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﺑﺰﺭﮒ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺮﺍﯼ
ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﺸﺎﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر