به مناسبت سالروز ترور وحشیانه هنرمند فرهیخته و میهن دوست مان "فریدون فرخزاد"، سروده زیبایی از او را تقدیم تان می کنیم:

در گوشه این اتاق تاریک
یک باغ نشسته‌است بیدار

از دوست ندیده جز مذلت
از غیر کشیده رنج بسیار
در ریشه هر گیاه سبزش
انبوه کسالت است و دیوار
بر بام بلند ابرهایش
خورشید نمی‌شود پدیدار
هر ثانیه اش هزار سال است
در فاصله نگاه و دیدار
این باغ منم که خسته از خویش
در خویش خزیده‌ام دوصد بار
عشق است که می‌دهد خزانم
عشق است که می‌کند گرفتار
- فریدون فرخزاد
یادش گرامی، راهش جاودان