برخی دینداران اینگونه استدلال می کنند که چون آمار جنگ و کشارهایی که به دلایل غیر دینی صورت گرفته بیشتر از جنگ و کشتارهایی است که به دلایل دینی صورت گرفته؛ پس دین از این اتهام تبرئه است. پاسخ این استدلال این است: ۱- در بحث عوامل ایجاد کننده جنگ و کشتار، عامل دین را نباید در کنار عواملی قرار داد که از خصلت های پست و پلید انسان سرچشمه می گیرند؛ عواملی همچون نژاد پرستی، تنفر، طمع و خودپرستی. زیرا به گفته دین مداران دین برای خوشبختی، صلح، آرامش و سعادت انسان ها است. اگر خصلت های پلید انسان عامل جنگ و کشتار باشند عجیب نیست، اما برای دین این قضیه عجیب است و پذیرفتنی نیست. ۲- نباید دین را در یک کفه ترازو قرار داد و ده ها عامل دیگر را در کفه دیگر؛ مثل این است که بگوییم آمار مرگ و میر بر اثر بیماری سرطان کمتر از سایر عوامل مرگ و میر (سکته، ایدز، تصادف، بلایای طبیعی و ..) است، پس سرطان عامل مهمی در زمینه مرگ و میر بشر نیست. درحالی که باید یک عامل را با یک عامل سنجید مثلا سرطان را با ایدز.