هر شهروند ایرانی لابد از شادی‌های برجام و پسابرجام سهمی دارد. لابد
قرار است این دلارهای آزادشده برای مردم ایران خرج شود تا روزگار به‌تری
داشته باشند. لابد با آشتی نظام با جهان، نظام اسلامی به مزیت‌های آشتی و
فحش‌ندادن و آتش‌نزدن و از دیوار سفارت بالانرفتن و بازکردن مشت‌ها
گره‌کرده پی برده است و از این پس این‌ها را با مردم خویش نیز روا خواهد
داشت و با آن‌ها نیز آشتی خواهد کرد. لابد دلارهای آزادشده از این پس دیگر
در جیب‌های امثال «ب.ز» نخواهد رفت.
اما در میانه‌ی این شادی‌ها چرا حسین رونقی ملکی باید به زندان بازگردد؟ مگر حسین چه کرده است که ۱۵ سال حکم گرفته و تا کنون چند سال از جوانی‌اش را پشت میله‌ها سپری کرده است؟ سهم حسین از پسابرجام و شادی‌های آن تنی رنجور است و کلیه‌هایی از دست‌داده و این‌که باید به زندان بازگردد.
حسین رونقی در صفحه‌ی فیس‌بوک خود نوشته است:
«روز چهارشنبه در مقابل دادستانی تهران حاضر می‌شوم تا بازداشتم کنند. من مثل صدها زندانی سیاسی دیگر بی‌گناهم و حقم زندان نیست.»
حسین در فیس‌بوک خود هم‌چنین نوشته است:
«امروز پدر و مادرم از دادستانی برگشته بودند و توی ایستگاه مترو نشسته بودیم مادرم گریه می‌کرد، آرامش می‌کردم پدرم شروع می‌کرد گریه‌کردن؛ عاجز شده بودم دلداری به پدر و مادر سخت بود. هر دو شکوه می‌کردند و با چشمانی اشک‌بار می‌گفتند: «کسی به داد ما نمی‌رسد، کسی به حرف ما گوش نمی‌کند.»»
کاش نظام اسلامی با مردم خود آشتی کند و گروگان‌های اوین و رجایی‌شهر و دیگر زندان‌های کشور را نیز مانند گروگان‌های دو تابعیتی آزاد کند...
اما در میانه‌ی این شادی‌ها چرا حسین رونقی ملکی باید به زندان بازگردد؟ مگر حسین چه کرده است که ۱۵ سال حکم گرفته و تا کنون چند سال از جوانی‌اش را پشت میله‌ها سپری کرده است؟ سهم حسین از پسابرجام و شادی‌های آن تنی رنجور است و کلیه‌هایی از دست‌داده و این‌که باید به زندان بازگردد.
حسین رونقی در صفحه‌ی فیس‌بوک خود نوشته است:
«روز چهارشنبه در مقابل دادستانی تهران حاضر می‌شوم تا بازداشتم کنند. من مثل صدها زندانی سیاسی دیگر بی‌گناهم و حقم زندان نیست.»
حسین در فیس‌بوک خود هم‌چنین نوشته است:
«امروز پدر و مادرم از دادستانی برگشته بودند و توی ایستگاه مترو نشسته بودیم مادرم گریه می‌کرد، آرامش می‌کردم پدرم شروع می‌کرد گریه‌کردن؛ عاجز شده بودم دلداری به پدر و مادر سخت بود. هر دو شکوه می‌کردند و با چشمانی اشک‌بار می‌گفتند: «کسی به داد ما نمی‌رسد، کسی به حرف ما گوش نمی‌کند.»»
کاش نظام اسلامی با مردم خود آشتی کند و گروگان‌های اوین و رجایی‌شهر و دیگر زندان‌های کشور را نیز مانند گروگان‌های دو تابعیتی آزاد کند...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر