۱۳۹۵ بهمن ۸, جمعه

سه تن از معلمان روستای اخند در عسلویه به علت نبود امکان اسکان، اکنون در زیر یک چادر در خیابان زندگی می‌کنند... :(

یکی از معلمان که اکنون در زیر چادر در خیابان زندگی می‌کند در این باره می‌گوید ”سال اول فارغ‌التحصیلی ما با شروع طرح در عسلویه می‌باشد، اما محل اسکان در روستای اخند برای ۱۲ معلم غیربومی شامل واحدی دو خوابه است که محل استراحت ما در هال آن می‌باشد و ظرفیت لازم را نداشت.
از این رو ناگزیر شدیم در یکی از کلاسهای دبستان روستا شب بخوابیم تا این‌که مدیر مدرسه عذر ما را خواست و بعد هم به خیابان آمدیم و به زندگی در زیر چادر روی آوردیم“.

وی در ادامه صحبتهای خود در این باره اضافه کرد ”چاره‌ای نداشتیم، چون با یک میلیون تومان حقوق که ۱۰۰ هزار تومان آن بابت صندوق ذخیره فرهنگیان کسر می‌شود، قادر به اجاره منزل نبوده و محل پیشنهادی آموزش و پرورش در این روستا گنجایش لازم را نداشت. از این رو برای این ناچار به اسکان در خیابان شدیم. ما فقط برای این‌که شب را بدون استرس بخوابیم تا صبح قادر به فعالیت در مدرسه باشیم، این شیوه اسکان را انتخاب کردیم“.

یکی از کمبودهای عسلویه، معلمان مدارس است که باعث شده تا عمده دبیران عسلویه غیربومی باشند که از روی اجبار سال های نخست اشتغال شان را در این منطقه بگذرانند، طوری که براساس آخرین آمار آموزش و پرورش استان، هرساله٧٠ درصد آنها درخواست انتقال دارند.
آلودگی هوای عسلویه و نبود برنامه ای اجرایی برای کاهش مشعل هایی که بیهوده می سوزند، گرانی سرسام آور مسکن در کنار عقب ماندگی های توسعه این منطقه همگی دست به دست هم داده تا عملا عسلویه نقطه ای جذاب برای کار نباشد و جدا از شاغلان رسمی نفت که درآمد مطلوبی دارند، مابقی شغل ها از روی اجبار و شرایط طرحی روانه آنجا شوند و برای پایان دوره چوب خط پر کنند!

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر