این فتوی جنون آمیز در کمتر از دو ماه نزدیک به 5 هزار (قربانی شناسایی شده، اما تعدا انها تا 30 هزار نفر میتواند باشد)بر جای گذاشت. قربانیان این کشتار زندانیان سیاسی ای بودند که در بیدادگاه های حکومت اسلامی محاکمه شده و دوران محکومیت شان را می گذراندند.
همراه با صدور این فتوی, آیت الله خمینی هیأتی را مامور کشتار زندانیان کرد, این هییت در محاکماتی 2 تا 3 دقثقه ای که در آنها یک نفر روحانی و یا جلادی غیر روحانی نقش دادستان , قاضی , وکیل مدافع, هیات منصفه و شاهد را ایفا می کرد, احکام اعدام قربانیان را صادر کرد.
در این کشتار قضات جنایتکار حتی تلاش می کردند با طرح سؤال هایی از پیش تعیین شده زندانی را بفریبند تا زندانی آن چه را بگوید که اعدام مجازات اش باشد. اینان به زندانیان اطمینان می دادند که محاکمه ای در کار نیست، و برای اعلام عفو عمومی و جدا کردن زندانیان مسلمان از غیر مسلمان آمده اند.
پس از پنجم شهریور ماه (27 آگوست) و کشتار هزاران نفر از طرفداران گروه مجاهدین خلق، هیأت یا کمیسیون مرگ، خلاف آنچه در فتوی خمینی آمده بود به کشتار اسیران غیر مجاهد و چپ دست زد. هیأت مرگ و کشتار در این رابطه نیز ضمن دادن اطمینان به این که فقط می خواهد مسلمانانی را که به فرایض دینی خود عمل می کنند، از کسانی که این فرایض را به جای نمی آورند، جدا کند، با سؤال های فریبکارانه صد ها تن ازاسیران غیر مجاهد و چپ را اعدام کرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر