برای یافتن پاسخی کوتاه به این پرسش بالا به این تناقضگویی قرآن در مورد پدر و مادر ناباور دقت کنید.
قرآن در مورد رفتار یک شخص مسلمان با والدینی که خدایانی بجز الله را میپرستند اطلاعات متناقضی میدهد. در سوره لقمان، آیه ۱۵ الله (خدای کل جهان هستی البته به باور مسلمانان) از یک فرد مسلمان میخواهد که همنشینی با والدین را حتی اگر آنها در ناباوری به الله اسرار ورزیدند حفظ نماید، اما در سوره توبه، آیه ۲۳ به همین فرد مسلمان الله میگوید پدران و برادرانتان را در صورتی که معتقد به او و اسلام نیستند همنشین و دوست خود قرار ندهد!
قرآن در مورد رفتار یک شخص مسلمان با والدینی که خدایانی بجز الله را میپرستند اطلاعات متناقضی میدهد. در سوره لقمان، آیه ۱۵ الله (خدای کل جهان هستی البته به باور مسلمانان) از یک فرد مسلمان میخواهد که همنشینی با والدین را حتی اگر آنها در ناباوری به الله اسرار ورزیدند حفظ نماید، اما در سوره توبه، آیه ۲۳ به همین فرد مسلمان الله میگوید پدران و برادرانتان را در صورتی که معتقد به او و اسلام نیستند همنشین و دوست خود قرار ندهد!
سوره لقمان آیه ۱۵
اگر آن دو به کوشش از تو بخواهند تا چیزی را که نمیدانی چیست با من شریک
گردانی اطاعتشان مکن. در دنیا با آنها به وجهی پسندیده زندگی کن و خود، راه
کسانی را که به درگاه من باز می گردند در پیش گیر. بازگشت همه شما به سوی
من است و من از کارهایی که میکرده اید آگاهتان میکنم.
سوره التوبه آیه ۲۳ ای کسانی که ایمان آورده اید، اگر پدرانتان و برادرانتان دوست دارند که کفر را به جای ایمان برگزینند، آنها را به دوستی مگیرید و هرکس از شما دوستشان بدارد از ستمکاران خواهد بود..
کفر در این آیه معنی دیگری بجز کافر بودن آن والدین و یا سایر بستگان آن فرد مسلمان نمی دهد و یک فرد کافر نیز باورمند به الله، پیامبرش و دین اسلام نیست.
حال به این تناقضگویی چگونه باید نگریست و پاسخی برایش پیدا کرد!؟
آیا این خطای دوگانه گویی از یک خدای دانا و آگاه همانند خدای بی نقص و عیب مسلمانان سر زده است!؟ ( البته اگر فرض را بر این گذاریم که چنین خدایی وجود دارد و اثبات شده است که البته نیست و اثباتی هم برای وجود آن وجود ندارد )
بنابراین پاسخ منطقی و قابل قبول به این پرسش آخر این است که این تناقضگویی ربطی به یک خدای دانا و آگاه ندارد زیرا یک خدای دانا نباید دچار چنین اشتباه و دوگانه گویی بشود.
پس اگر این سخنان از سوی خدا نیست پس از سوی کیست و چرا چنین تناقضگویی در این کتاب که گفته میشود سخنان خداست، آمده و وجود دارد!؟
تنها پاسخ منطقی به این پرسش این خواهد بود که این کتاب نویسنده اش انسان یا انسانها هستند و هیچ خدایی این سخنان را نگفته است و این تناقض گویی فقط از اشتباهات و از فراموش ذهنی یک و یا چندین انسان میتواند سر زده باشد.
نتیجه گیری نهایی این است که قرآن کلام انسان است و نه الله و یا هر خدای دیگری.
سوره التوبه آیه ۲۳ ای کسانی که ایمان آورده اید، اگر پدرانتان و برادرانتان دوست دارند که کفر را به جای ایمان برگزینند، آنها را به دوستی مگیرید و هرکس از شما دوستشان بدارد از ستمکاران خواهد بود..
کفر در این آیه معنی دیگری بجز کافر بودن آن والدین و یا سایر بستگان آن فرد مسلمان نمی دهد و یک فرد کافر نیز باورمند به الله، پیامبرش و دین اسلام نیست.
حال به این تناقضگویی چگونه باید نگریست و پاسخی برایش پیدا کرد!؟
آیا این خطای دوگانه گویی از یک خدای دانا و آگاه همانند خدای بی نقص و عیب مسلمانان سر زده است!؟ ( البته اگر فرض را بر این گذاریم که چنین خدایی وجود دارد و اثبات شده است که البته نیست و اثباتی هم برای وجود آن وجود ندارد )
بنابراین پاسخ منطقی و قابل قبول به این پرسش آخر این است که این تناقضگویی ربطی به یک خدای دانا و آگاه ندارد زیرا یک خدای دانا نباید دچار چنین اشتباه و دوگانه گویی بشود.
پس اگر این سخنان از سوی خدا نیست پس از سوی کیست و چرا چنین تناقضگویی در این کتاب که گفته میشود سخنان خداست، آمده و وجود دارد!؟
تنها پاسخ منطقی به این پرسش این خواهد بود که این کتاب نویسنده اش انسان یا انسانها هستند و هیچ خدایی این سخنان را نگفته است و این تناقض گویی فقط از اشتباهات و از فراموش ذهنی یک و یا چندین انسان میتواند سر زده باشد.
نتیجه گیری نهایی این است که قرآن کلام انسان است و نه الله و یا هر خدای دیگری.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر