سوره النساء (زنان) آیه ۳۴
...و زنانی که از مخالفت و نافرمانی انان بیمناکید باید نخست آنها را موعظه کنید اگر مطیع نشدند از خوابگاه دوری گزینید باز مطیع نشدند آنها را به زدن تنبیه کنید.
حال سوالی که پیش میاید این است که:
در دینی که مدعی برابری است چرا اساساٌ باید زدن و تنبیه جسمی صورت بگیرد؟
چرا مرد اجازه دارد زن را بزند ولی زن این اجازه را ندارد؟
چرا برای مردان چنین آیاتی صادر نشده است!
...و زنانی که از مخالفت و نافرمانی انان بیمناکید باید نخست آنها را موعظه کنید اگر مطیع نشدند از خوابگاه دوری گزینید باز مطیع نشدند آنها را به زدن تنبیه کنید.
حال سوالی که پیش میاید این است که:
در دینی که مدعی برابری است چرا اساساٌ باید زدن و تنبیه جسمی صورت بگیرد؟
چرا مرد اجازه دارد زن را بزند ولی زن این اجازه را ندارد؟
چرا برای مردان چنین آیاتی صادر نشده است!
چرا الله به جای تاکید بر برتری عقلی به برتری ایمانی باور دارد و ...
عده ای از دینداران زدن زنان را اینچنین توصیف میکنند:
اسلام برای هدایت زنان مثلاٌ تمهیداتی را در در چند مرحله اندیشیده است:
مرحله ی اول، پند و اندرز نسبت به این گونه از زنان است. مرحله ی دوم، دوری از آنها در بستر است که نسبت به مرحله ی اول کمی شدیدتر است و سپس در مرحله ی سوم، مسئله ی زدن مطرح می شود این مرحله، آخرین مرحله است.
حال مجدداٌ سوالی که ذهن هر خردورزی را مشغول به خود میکند این است که:
شما اصلا بگویید که این تنبیه بدنی در مرحله ی دهم صورت می گیرد.
شما بگویید آهسته می زند.
من می پرسم چه حقی دارد که بزند وقتی دو انسان حرف یکدیگر را قبول ندارند عقلانی است که از هم جدا شوند.
کسی حق ندارد خود یا عقایدش را به دیگری تحمیل کند!
نکند همان قدرت فرمانبرداری (زورگویی مرد به زن) موجب پایدار ماندن روابط خانوادگی در اسلام می شود؟
گفتار دینداران مانند خدایشان سراسر پارادوکس است
از طرفی مدعی برابری هستند ولی این حق تنبیه را فقط برای مردان قائلند!
از همه اینها گذشته
در قران نوشته " از مخالفت و نافرمانی آنها بیمناکید"
یعنی زنی که هنوز سرکشی و نافرمانی نکرده است ولی شوهرش گمانه و حدس میزند که احتمال دارد نافرمانی بکند!
یعنی زنی که شوهرش به او بدگمان است و بیم دارد که با او مخالفت کند باید تنبیه شود .
این یعنی قصاص قبل از جنایت.
عده ای از دینداران زدن زنان را اینچنین توصیف میکنند:
اسلام برای هدایت زنان مثلاٌ تمهیداتی را در در چند مرحله اندیشیده است:
مرحله ی اول، پند و اندرز نسبت به این گونه از زنان است. مرحله ی دوم، دوری از آنها در بستر است که نسبت به مرحله ی اول کمی شدیدتر است و سپس در مرحله ی سوم، مسئله ی زدن مطرح می شود این مرحله، آخرین مرحله است.
حال مجدداٌ سوالی که ذهن هر خردورزی را مشغول به خود میکند این است که:
شما اصلا بگویید که این تنبیه بدنی در مرحله ی دهم صورت می گیرد.
شما بگویید آهسته می زند.
من می پرسم چه حقی دارد که بزند وقتی دو انسان حرف یکدیگر را قبول ندارند عقلانی است که از هم جدا شوند.
کسی حق ندارد خود یا عقایدش را به دیگری تحمیل کند!
نکند همان قدرت فرمانبرداری (زورگویی مرد به زن) موجب پایدار ماندن روابط خانوادگی در اسلام می شود؟
گفتار دینداران مانند خدایشان سراسر پارادوکس است
از طرفی مدعی برابری هستند ولی این حق تنبیه را فقط برای مردان قائلند!
از همه اینها گذشته
در قران نوشته " از مخالفت و نافرمانی آنها بیمناکید"
یعنی زنی که هنوز سرکشی و نافرمانی نکرده است ولی شوهرش گمانه و حدس میزند که احتمال دارد نافرمانی بکند!
یعنی زنی که شوهرش به او بدگمان است و بیم دارد که با او مخالفت کند باید تنبیه شود .
این یعنی قصاص قبل از جنایت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر