هفته گذشته پارلمان هلند قانون ممنوعیت برقع و نقاب در مکانهای عمومی را به تصویب رساند. بموجب این قانون پوشش برقع و نقاب در ساختمان‌های دولتی، وسایل نقلیه عمومی مثل اتوبوس و قطار، مدارس و بیمارستان‌ها ممنوع خواهد بود.
این گامی بجلو علیه اسلام سیاسی در اروپا است. قبل از هلند در کشورهای فرانسه و بلژیک و سوئیس و بلغارستان نیز قوانین مشابهی در منوعیت پوشش اسلامی تصویب شده بود. باید تلاش کرد تا چنین قانونی در همه کشورها اروپائی تصوب شود و به اجرا درآید.
نیروهای اسلامی و متحدین طرفدار نسبیت فرهنگی حجاب و پوشش اسلامی را بخشی از فرهنگ مسلمانان و ممنوعت آنرا مغایر با آزادی مذهب میدانند. اما پیچیدن زن در بسته بندیهای سیاه نه امری فرهنگی است و نه ربطی به ازادی مذهب دارد. حجاب اسلامی در هر شکل و نوعش نماد و تجلی بردگی جنسی زنان است و بس.
برقع و نقاب شنیع ترین شکل حجاب اسلامی است و مانند حجاب و چادر بر دیدگاه و فلسفه ای مبتنی است که زن را کالای جنسی و اسباب لذتجوئی مردان میداند. نتیجه مستقیم این دیدگاه بی چهره و بی هویت کردن زنان در قفس پوشش اسلامی، برقراری آپارتاید جنسی و دیوار کشیدن و جداسازی نیمی از جامعه از نیمه دیگر است.
در ایران که اسلام در حکومت است این سیاست به امری قانونی و دولتی تبدیل شده است و در اروپا نیروهای اسلامی تلاش میکنند همین سیاستهای فوق ارتجاعی را با توسل به نظریه ارتجاعی نسبیت فرهنگی و بعنوان بخشی از "فرهنگ اسلامی" مهاجرین گریخته از کشورهای اسلامزده، پیاده کنند.
ممنوعیت قانونی برقع و نقاب، همانند مبارزه با حجاب در ایران، نه تنها دفاع از حقوق پایه ای زن بلکه پاسداری از هویت و حرمت انسانی نیمی از جامعه است. بدون آزادی زن هیچ جامعه ای آزاد نیست و بدون اسلامزدائی از دولت و جامعه هیچ زنی آزاد نیست.
حمید تقوائی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر