در سوره المسد که از
سوره‌های مکی قران است پیامبر اسلام از جانب خدا ابی لهب و همسرش را نفرین
می‌کند!
زمانی که این سوره نازل کرده شد محمد ابن عبدالله هنوز در مکه سکونت داشت و پیروان او را تعدادی از افراد تهی دست و بردگان تشکیل می‌دادند.
ابی لهب و یا همان ابو الحکم عموی پیامبر که مردی ثروتمند و با نفوذی بود با او به سختی به مبارزه می پرداخت.
او ایاتی را که توسط برادر زاده ا‌ش خوانده میشد را اشعاری از ذهن خسته و بیمار پیامبر می‌دانست و بدین وسیله علاوه بر تحریک دیگران علیه او مانع پیوستن دیگران به اسلام نو پا میشد.
اما محمد که از طرفی بر آنچه میگفت پا فشاری میکرد و از طرف دیگر یارای مقابله با عموی خود را نداشت،به نفرین کردن او از جانب خدا روی آورد و این موضوع باعث نازل کردن سوره المسد شد!
اگر بر آیه اول این سوره دقت کنیم می بینیم که آرزوی پیامبر اسلام از جانب خدا گفته شده است یعنی به نوعی خدایی که آفریدگار گیتی با تمام عظمتش است، در برابر یک عرب و مخلوق خودش احساس عجز می‌کند و به نفرین روی میاورد !!
آیا نسبت دادن این ناتوانی به خدایی که خالق کائنات و کهکشانهاست رواست؟!
آیا خدایی که در مخلوقات او دنیایی از شگفتی را پیدا می‌کنیم و علم با تمام پیشرفتش فقط از قوانین پایه گذاری شده و چیزهای که او آفریده پرده برداری می‌کند،
برای جانب داری از کسی دیگری را نفرین می‌کند و حقارت خویش را به نمایش میگذارد؟!
این است که از نظر من ادیان ابراهیمی توهینی ست آشکار به آفریدگار!
زمانی که این سوره نازل کرده شد محمد ابن عبدالله هنوز در مکه سکونت داشت و پیروان او را تعدادی از افراد تهی دست و بردگان تشکیل می‌دادند.
ابی لهب و یا همان ابو الحکم عموی پیامبر که مردی ثروتمند و با نفوذی بود با او به سختی به مبارزه می پرداخت.
او ایاتی را که توسط برادر زاده ا‌ش خوانده میشد را اشعاری از ذهن خسته و بیمار پیامبر می‌دانست و بدین وسیله علاوه بر تحریک دیگران علیه او مانع پیوستن دیگران به اسلام نو پا میشد.
اما محمد که از طرفی بر آنچه میگفت پا فشاری میکرد و از طرف دیگر یارای مقابله با عموی خود را نداشت،به نفرین کردن او از جانب خدا روی آورد و این موضوع باعث نازل کردن سوره المسد شد!
اگر بر آیه اول این سوره دقت کنیم می بینیم که آرزوی پیامبر اسلام از جانب خدا گفته شده است یعنی به نوعی خدایی که آفریدگار گیتی با تمام عظمتش است، در برابر یک عرب و مخلوق خودش احساس عجز می‌کند و به نفرین روی میاورد !!
آیا نسبت دادن این ناتوانی به خدایی که خالق کائنات و کهکشانهاست رواست؟!
آیا خدایی که در مخلوقات او دنیایی از شگفتی را پیدا می‌کنیم و علم با تمام پیشرفتش فقط از قوانین پایه گذاری شده و چیزهای که او آفریده پرده برداری می‌کند،
برای جانب داری از کسی دیگری را نفرین می‌کند و حقارت خویش را به نمایش میگذارد؟!
این است که از نظر من ادیان ابراهیمی توهینی ست آشکار به آفریدگار!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر