۱- تا ولایت فقیه هست تحریم هم هست. تا نظام مقدس هست، شدت و حدت این بساط عذاب و انزوا و عقب‌ماندگی، کم و زیاد خواهد شد ولی تغییر بنیادینی نخواهد کرد.
۲- وقتی سوسیالیست‌های فرانسه در برابر لوپن به شیراک رای دادند یا در برابر جبهه ملی از اتحاد برای جنبش مردمی حمایت کردند و کاندیداهای مورد حمایت‌شان پیروز شدند معنایش این نبود که سوسیالیست‌ها بردند. اینکه شما اصولگرا‌ها را در لیست مورد حمایتت بگذاری تا یک اصولگرای خطرناک‌تر رای نیاورد معنایش این نیست که شما پیروز شده‌ای.
۳- وزارت خارجه روحانی می‌گوید در سال گذشته روند مهاجرت از ایران کند شده است و این را دستاوردی برای دولت روحانی می‌داند. آنچه وزارت خارجه نمی‌گوید این است که در یک سال گذشته ویزا گرفتن برای ایرانیان چنان دشوار شده است که بخش مهمی از ایرانی‌ها وقتی می‌خواهند هم قادر به ترک کشور نیستند.
۴- آنچه در کشور، امروز بیش از هر چیز خریدار دارد متاع «توهم» است. توهم اصلاح، توهم پیروزی، توهم پیشرفت، توهم قدرقدرتی. ما دچار نوعی اعتیاد ملی هستیم. از بدیهی‌ترین واقعیت‌ها هم گریزانیم و در دنیای خیال سیر می‌کنیم.
۵- مومنین مصلح مدعی‌اند نه تنها دو قوه کشور در دست اصلاح‌طلبان است بلکه در مجلس خبرگان هم پیروزی کسب کرده‌اند. مجمع تشخیص مصلحت هم که در ید باکفایت اصلاح‌طلب و اعتدالیِ شهیر و امیرکبیر و آدام اسمیت زمان، هاشمی رفسنجانی است،
خب پس دقیقا به چه دلیلی قرار نیست اتفاقی بیفتد و شش ماه دیگر و یک سال دیگر دوباره مشغول روضه‌خوانی می‌شوند که دولت و مجلس و مجمع تشخیص و مجلس خبرگان... اختیاراتی ندارند؟
به عبارت دیگر دقیقا چه اتفاقی باید بیفتد که در این فرایندِ رای دادنِ مردم، به جز پر شدن جیب‌های وابستگان اصلاح‌طلبان و اعتدالیون با پول نفت، چیزی هم گیر ملت بیاید؟ وضع مردم بهتر شود، اعتبار کشور بالا برود، زندان‌ها این‌قدر آباد نشود؟ ...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر